A ruzza
Quandu u sciurinu
friscia sutt’a porta,
e l’urtima fòglia
di l’ùa,
s ‘acchimpa disperata,
a un muru ruspicòsu
di pétra morta,
chi si sfrantuma in brinnu
attrallaràta
Signòri ti ni prégu
nun fa ruzza
lascia ch’i me’ pinzéri
Zappulàti,
d’un òmmu
chi nun s’è mai intésu in puzza
e mai si sentarà
tra quiddi furtunati,
vann’i a truà pumpòsi
l’arba tramontana
undi è cuèndi a u bùgghju
una bava di grigàli …
un guzzu è prontu
pè l’isula luntana …
Gian Carlo Tusceri
